सोन-उन्हेरी..

मनात कित्येक दिवस...
खुट-खूट वाजणारं काहीतरी...
मागे मागे ढकलत होते सारखं...
वाटलं असेल एखादी कविता...
माझ्याशी प्रामाणिक रहा म्हणणारी...

नाहीतर सलणारं एखादं असुख...
किंवा धावाधाव करताना..
सोयीस्कररित्या विसरलेलं...
रस्त्यावरचं रडणारं एखादं मूल..
किंवा मग स्पष्ट बोलता आलं नाही म्हणून...
स्वत:चीच केलेली कीव...!


शेवटी एक दिवस उचकटून बघितलंच सगळं..
तेव्हा दिसलं..
जगरहाटीच्या गडबडीत...
शांत होऊन..धुकं अनुभवत...

कसलाही उसना अभिर्भाव न घेता...
एकत्र बसून झोक्यावर...
मस्त आल्याचा चहा पिऊ म्हणणारं..

सोन-उन्हेरी..माझंच उबदार घर...!


     ...चैताली.

सस्नेह निमंत्रण.....

 सर्व काव्यप्रेमी आणि संगीत रसिकांना सस्नेह निमंत्रण.....

सर्व काव्य-प्रेमी आणि संगीत रसिकांनी आवर्जून ऐकावा असा कार्यक्रम - "माणूस नावाचं जंगल..."

संकल्पना, दिग्दर्शन व संगीत :धनश्री गणात्रा
काव्याभिनयाच्या माध्यमातून कवी काही स्व-रचित कविता सादर करतील :
दीपा मिट्टीमनी, चैताली आहेर, अवंती मेहता, महेंद्र कुलकर्णी, प्राजक्ता खाडिलकर
यातीलच काही संगीतबद्ध केलेली काव्ये गाण्याच्या स्वरुपात संगीतकार धनश्री आणि सौरभ दफ्तरदार गाणार आहेत.
प्रमुख उपस्थिती:
मराठी अभिनेत्री विभावरी देशपांडे,वरिष्ठ पत्रकार अभिजीत थिटे आणि स्वामी निश्चलानंद सरस्वती.

शुक्रवार दि. ७ डिसेंबर रोजी,
एम.ई.एस.,बालशिक्षण सभागृह,मयुर कोलोनी,
कोथरुड,पुणे
सायंकाळी ६ वाजता

नक्की या .....!! :)

उल्लेखनीय कामगिरी...

मी बसून राहते तशीच...
हात-पाय नसलेल्या माणसासारखी...
धावून येणाऱ्या विचारांना...
"हाड" ही न करता येण्याइतपत असहाय...

मग चरफडते स्वप्नांवर..
ज्यात मला पुर्ण डोळे उघडून..
बघताच येत नसतं काही...
सारं बंद-चालू...उघड-मीट..

अश्या वाह्यात स्वप्नांना सोडून येते मी...
पुर्ण न झालेल्या पुलांवर...
पुर्ण न झालेल्या पुलांना कुठेच जाता येत नाही...
बसतात मग तिथेच झूलत...
अपूर्ण स्वप्नांचे जत्थे सांभाळत...

तेव्हा एक सुस्कारा सोडून...
नाठाळ विचारांना शोधून-हुडकून..
श्वासातून...डोळ्यांतून बेदखल करते...

आणि अश्या उल्लेखनीय कामगिरीबद्दल...
हात-पाय फुटल्यागत...
एकदम चालायलाच लागते...!


          ...चैताली.

अलिखिताचे नियम...

अलिखिताचे नियम...
सुप्त राखले उराशी...
खुळ्या आकाशाचे चाळ...
जपले रोज निशेशी...

उद्धृत श्वासांना..
कोण जन्माची धडकी...
समचुकल्या तालाला...
जास्तीची एक गिरकी...!

     ...चैताली.

The Song....

Days are too long...
My heart is not that strong...
Can't breath the distance...
Between the silence...
And The Song....
.
.
And again
Walking along the beaches...
From the Worlds...

Which I don't belong...

            ....chaitali.

नको लाऊन घेऊस...

नको लाऊन घेऊस...
दु:खं माझी जिव्हारी....
घेऊन फिरशील डोळ्यांत...
गच्च स्वप्नंलव्हाळी...

माझ्या अश्रूंना...
देवू नकोस थारा...
घेऊन फिरशील साथीला...
मग कोण रौद्र वारा...

माझ्या पापण्यांना...
देशी खांद्यावरी विसावा...
घेऊन फिरशील हृद्याशी...
.
.
मग अवकाश सारा....!

....चैताली.

"लख्ख-लख्ख"

आता खरं तर मीही...
जायला हवं सारं सोडून...
अज्ञात देशांच्या हाकांना "ओ" देऊन...

जिथे असतात झंकारणारी माणसं...
मिट्ट अंधारातही मिण-मिण....
हसू जपणारी छानसं....
चंपक प्रश्नांचे पूल बनवून....
त्यावर बिनदिक्कत झूलतात...
आणि उत्तरांची फूलं लेऊन...
मंद-मंद अत्तरतात....

रात्रीच्या बातांच्या गाथा...
भल्या पहाटे नदीत बुडवतात...
अन रोज नव्या सूर्याने.....
नखशिखांत तेजाळतात...

दुसऱ्यांच्या दु:खाने....
मणका-मणका शहारतात...
तरीही "आपल्यासारख्यां"कडे बघून...
ती लख्ख-लख्ख हसतात....!

....चैताली.

डोळे संपेपर्यंत....!!

पावसाच्या वळणा-वळणानं जाताना...

आकाशाचे पंख लेऊन उडणारी..

पाखरं कुजबुजलीच होती....

दुसऱ्या जगांबद्दल...!

म्हणून अथांग आभाळाकडे...

मागितलं काही तर...

ढगांचे ओलेते संभार...

ठेवले अधाशी पापण्यांवर...

गात्रागात्रानं...

दिगंत व्हावं म्हणून...

डोंगरमाथ्यांना....

दिशांच्या शपथा घातल्या...

तर वेल्हाळ सूर्यच...

टाकले झिरमिर पदरात...

आता काही गोष्टींची...

सांगता व्हायच्या आत....

आभाळाकडे...

एकटक बघावं म्हणतेय....

.

.

अगदी ..डोळे संपेपर्यंत....!!

              .....   ...चैताली.

अल्याड पल्याड...

अल्याड पल्याड...
पापण्यांच्या...
कित्तिक तऱ्हा...
जगण्याच्या...

.
डोळ्यांच्या रित्या...
चौकटीत....
स्वप्नांच्या ओळी...
राखण्याच्या....


....चैताली.

बोलण्यापरी....

बोलण्यापरी....

दिशांचे कल्लोळ...
अंगी लेऊन...
रात्र-रात्र विस्कटते...

अस्वस्थतेची लय...
अंगी भिनवून...
ऐल-पैल कसमसते...

जन्मजपल्या संवेदना...
खोल रुजवून...
शब्द-शब्द विरते...

जगण्याच्या गर्ता....
पापण्यांत माळून..
झंबळ-झंबळ झिंगते...

बोलण्यापरी...
.
.
डोळे मिटून...
आभाळाची फूलपाखरं...

रंध्र-रंध्र..
मी झेलते ..!


      ....चैताली.

Tides of curb…

Tides of curb…

Are going to swallow my feet…

But I know seas very well…

.

They will drift my dreams…

They will drift my thoughts,

With the foam to the sands….

.

.

To the same unknown lands….

                       ----- chaitali.

No wonder …

No wonder …
I was in the midst of a dream…
Which had a golden rim….
.
I found some rainy clouds…..
And two horizons….
 Which are holding a rainbow…
.
In its arch….
It had auroras ….
It had stars, moons…
Earths in a row…
.
And for my surprise…
It had shiny suns…
Not scorching though….!

                 …… chaitali.

निष्पंख...!

साऱ्या प्रात:निष्ठा छातीपोटाशी घेऊन...
काहीजण...उभे आहेत..कळसांवर...झरोक्यांत...
तेजोवलयं सांभाळत...
साकल्याच्या दिशा लेऊन...
पाहत आहेत...
येणाऱ्या सूर्यांची वाट...

बाकी सारं स्तब्ध...
भिंतींचे चिरेही..नि:शब्द...
त्यांच्यात उगवलेलं एखादं...
पिंपळाचं झाड वाऱ्याशी बोलत आहे...
तेवढंच..

बाकी सगळ्यांकडे...रात्रंच...
त्या निद्रिस्तांच्या तर...
स्वप्नांतही नाहीयेत...
नि:संग पंखांच्या भाषा...

त्यांचं तर आभाळही...

निष्पंख...!


          ....चैताली.

काही पक्षी...

कोणी आलंच तर...
सांग मी नाहीये म्हणून...
माझ्यातले काही पक्षी...
दूर गावा गेलेत...
आकाशांदरम्यान त्यांनी..
पसरलेले पंखच...
आता माझ्या डोळ्यांत उतरले आहेत...
.
पुन्हा ओळख-बिळख
शोधत बसतील...
माझ्या बिन-चेहऱ्यावर लोक...

(माझी काही पीसं...
ठेव मात्र जपून...!)


      ....चैताली.

Swami

Sprouted me…

Growing into a tree…

My roots deep in the Earth…

Soaking all the pain, journeys and lies….

Greener than me.…

He is there…

And He has Branches…

All over the skies…

             

                …..chaitali.

तुफ़ानी....!

चल..

काहीतरी creative करू...

तोडमोडके पुराना..

काहीतरी new seek करू..

मी Doremon..तू रडका Nobita..

कार्टून प्रश्नांसाठी..

अवघड gadgets बनवू...

खोलीभर पसरलेल्या..

सकर्मक-अकर्मक प्रश्नांचे कपचे उचलत...

उफराटे (उरफाटे) उत्तर-पाणी खेळू...

अंधार पाळणाऱ्या काटेकोर रातीला...

डिम लाईट्स ची दाखवू भिती..

एकमेकांच्या उश्यांची पिसं काढत..

बेडवर झोपवू चालीरीती...

"Gender- the जानवर " मूव्ही बघताना...

"अंतर्वस्त्र" एक्सचेंज करू..

मग लख्ख सारं सारं पुसून...

अनोळखी चेहऱ्याने..

घट्ट मिठी मारू...

चल ना यार...

आज कुछ तुफ़ानी करू...!

         ...चैताली.

The wind-chimes…

Peeping through the window…

Clumsy rain brings.…

A day long memory….

Which seems too old…

“Wait… Let me go through the summary..”

I told it hastily….

….

Pages after pages of you ….

Not a chapter of mine to read….

"Are you there???" asked me...

Or may be..

Just the sound of tricky wind….

Now I can hear the signs…

Outside it is the rain….

.

And inside....

The wind-chimes…

    …..Chaitali.

झग्ग रंग...

झग्ग रंग...

विझ्झं सूर्य...

कविता माझ्या....

तूही जग्गं...!

         ....चैताली.

मला कळतं...!

मला कळतं...!

असं म्हटलं ना....

की दारं बंद करतो आपण...

निचरा-निचरा होऊन येतं सारं....

इतकं परफ़ेक्ट की...

आपण पाळायला लागतो ते...

फ़्रेम करून...भिंतीवर लाऊन...

हाताची घडी...चष्मा लाऊन बघताना...

स्वत:वरच खुष होत...

डोळे मिटून...

गलेलठ्ठ..साचेबद्ध मांजर होतो आपण...!

अं..हं..! नकोच ते...

मग काय करावं...

फटीऐवजी.. मोठ्ठं अवकाश घ्यावं..

मोकळं एकदम...

हात पसरून.. डोळे बंद करून..

उभं राहावं त्याखाली...

धपाधप..धडाधड...

सारं सारं...येऊ द्यावं अंगावर....

मग हळूच डोळे उघडून...

एक-एक निरखत...चापसत...

आवडलेलं खिशात भरून घ्यावं...

लब्बाड मुलीसारखं...!

        .....चैताली.

Absenteeism…

I don’t know….

Where am I heading with this Absenteeism…..??

(Here comes the thought….)

Riding on a golden ray….

Speeding  through a narrow lane….

With an astonishing pain…..

All worlds and spaces …..

Asking for their orbits…

All the souls ….

Searching for lights…..

I close my eyes….

Keep aside all the Whys…

Look inside deep there…

.

.

Thoughts are silent….

And I am absent again….

        ... Chaitali .

खेळ....

स्वप्नांचा जत्था...

कुशीत, उशाला....

न व्यथांचा मेळ....

संजीवाचं गाठोडं...

पाठंगुळी घेऊन...

सुरमयी धुंद वेळ...

किती तरी वाजण्याच्या मागे-पुढे...

असण्या-नसण्याच्या सीमेकडे...

घेवुन जाणारा खेळ....

        ---चैताली.

वेडा फकिर....

बेचैनीची झुंबरं...

डोक्यावर घेवून फिरताना....

भर दुपारी डोक्यात घुसलेला सूर्य...

मरणाची नशा देतो....

फर्र फर्र कानात घुसलेली हवा...

काळजाला चेतती ठेवते..

ही आतली झुंबरं....

तर जास्तच लख-लख...प्रशस्त...

वाटतं...

सगळ्यांमध्ये बसलेलं असताना...

प्रकाश भस्सकन डोळ्यांतून सांडतो की काय...

"लक्ष कुठेय तुझं..???"

कोणीतरी विचारतं...

सारां चित्तं एकटवून...

ओळखीचं हासते मी...

त्यांना साहवेल इतपतच...!

त्यांना काय माहित...

कुठे-कुठे फिरत असते मी..

कळस पायथे पालथे घालत...

धुकं फूंकत...रस्ते मिरवत..

मला नसते कसली शुद्ध....

ना कसली फ़िकिर...

.

आत असतो एक...

वेडा फकिर....

वेडा फकिर....!!

       .....चैताली.

साचलेपण...!

जगण्याचं कोलीत हातात घेऊन...
रग्गड श्वास ओतले..

अवधानं अन व्यवधानं सांभाळत..
भासांचे दाखले दिले...

प्रतिसादांचे कांगावे...
थंडपणाचे कंगोरे...
कातडीभर माखले...

अस्वस्थ रकाने..
आकाशभर रेखले...

नादान तोहमतींचे हासू...
नजाकतीने पाळले...

आणि असोशिनं...
सांभाळलं...
.
.
शरीराचं साचलेपण...!


     ....चैताली.

ghettos....

Many a times…
An endangered thought of being me… !
.
I wander through the ghettos of labeled my selves…
Running from to collect pieces of me….
Tired… withered me ….
About to leave myself in doubt…
.
Then the girl with shiny locks….
Twinkled eyes…
Raises her hand towards me…
(who is she…?)
.
Stunned me,
Start walking (again??) on my own way…
And the exhausting thought…
Miles away….!

        …..Chaitali .

पर्यायवाची...

पर्यायवाची शब्दांच्या माकड-उड्या...

शब्दांची सभ्य-असभ्य टाळाटाळ ....

मिळमिळीत जगण्याच्या ओकाऱ्या...

back to basics  म्हणणारे चाक...

.

.

अन माझ्या भोचक होत जाणाऱ्या कविता...!

 .....चैताली.

भेगा...

भिंतिंना पडलेल्या भेगा...

खूपच स्पष्ट दिसताहेत..

३-डी असल्यासारख्या...

इतक्या जवळ...

जणु बुबूळंच भेगाळलीत...

आणि त्यातून बाहेत पडत आहेत..

थेंब-थेंब घरांची छपरं..

ज्यांमधूनही कौल-कौल पाऊस ठिबकतोय...

आणि ती छपरं झेपावत आहेत...

प्राणांतिक वेगाने....

प्राणांकित घरं शोधण्यासाठी...

जी नसतील भित्तिक्षालक....

ज्यांना(ज्यांच्या) नाहीच मुळी...

भेगाळल्या मितींच्या क्षिती...!!

            ....चैताली.

On the verge

On the verge of thinking…..

Let me flow…. My dear…!

I am talking to myself…

.

Oh..!  Can’t you hear?

          ......chaitali.

विंझोळ....

एका ढासळत्या क्षणी...

धास्तावल्या गात्रांनी..

चुकून आत्मा स्पर्शला..

त्राहि माम..त्राही माम..

म्हणत मग रंध्रांनी..

सळसळ प्रकाशरेषा...

त्वचेवर आंथरल्या..

अंधारभुक्त बुब्बुळं..

चुळबूळून उजळली..

हातांची बोटं फटफटली...

ठिय्या मांडून बसलेल्या...

ठळक आयुष्याच्या ओळी...

कपाळभर खुसफूसल्या...

अन मी क्षणभर का होईना..

सारे विंझोळ..

ओंजळीत घेऊन...

ओठभर हालले...!

    ....चैताली.

न लागणारं वेड...!

पायांना फुटलेल्या वाटा...

कुठेच नेत नाहीत...

उलट धमन्यांमध्ये शिरतात...

अन प्रसवतात... बधिरलेले मेंदू...

ज्यांवर उगवतात..

पंख फुटलेले डोळे...

असे पंख फुटलेले डोळे ... मग...

झेपावतात..दूर...पल्याडच्या क्षितिजांपार..

भरून आणतात तिथल्या आकाशांनी..

मंतरलेल्या भरत्या...

आणि घेवून येतात...

न लागणारं वेड...!

जे फक्त डाचत राहातं...

लागत कधीच नाही...

ते मूरेपर्यंत तरी...

वागवाव्याच लागतात...

शहाण्यासूरत्या पृथ्व्या...

अन चंद्र कोरणारे आकाश....!

      ....चैताली.

अनुल्लेख....

कुठेच शिल्लक नसणे माझे..

असेच क्षुल्लक असणे माझे..

वाटांवरती चालताना...

सापडती भग्न...

अवशेष माझे...

असेच हकनाक रुसणे माझे...

असेच झाकोळ,विझणे माझे...

स्वत:शीही बोलताना...

श्ब्दांनी होणे

कफ़ल्लक माझे...

असे ’जरा’च दिसणे माझे...

असेच अस्फूट असणे माझे...

उरी फुटताना..

डोळ्यांनी होणे..

अपलक माझे...

असेच मुबलक नसणे माझे

असेच संदिग्ध संदर्भ माझे...

सापडतील फडताळांना...

फुटके तुटके..

अनुल्लेख माझे...!

   ....चैताली.

मुजोरी...!

सांप्रत मर्यादांच्या आड दडलेल्या..
सांस्कृतिक वल्गना..
आताशा(?) मुजोरी करायला लागल्यात...
योग्य तिथे सुबक..देखणी वळणं घेणाऱ्या रेषा...
हवं तिथे त्रिमिती साधायला लागल्यात...
फोलपटं सरसकट सकसतेचा आव आणून..
फोफावायला लागलीत...
निर्मांध क्षण निर्बंध डावलून....
रान उठवायला लागलीत...
.
.
आणि पिंपळपानं बिचारी...
वंचनेच्या पारावर..
जाळवंडायला लागलीत...!

....चैताली.

विल्हेवाट...!

तळहातावरचे काही बेसिक(?) प्रश्नं...

आणि खांद्यावरचे बरेचसे आगंतुक प्रश्न...

तेही असे की ज्यांना जराही सहन होत नाहीत...

सोप्या रातींची अवघड स्वप्नं....

घेवून मिरवावं लागतंच...अंगाखांद्यावर त्यांना...

काही लोंबकाळतात पापण्यांना...

तर काही ओठांवर फिरतात अधाशीपणं..

शोषून घेतात सारा उष्णावा...गिलावा..

श्वासांच्या बरोबरीनं...!

तोडते तटातट त्यांना...

बेसिक प्रश्नं तरी जरा हिरमोडतात..

पण हे आगंतूक प्रश्न..

पार विल्हेवाट लावतात उत्तरांची...

पुन्हा येवून गिरबटतात मला...

ओढत नेतात मला...

त्यांच्या अवकाशांमध्ये...

अन असे बिलगतात...

जणू काही माझाच एखादा अवयव असावा..

शोषतात रक्त बिक्त..इतके अनभिषिक्त...?

.

.

प्रश्नं आणि स्वप्नं काय...

साली सारखीच नतद्रष्ट...!

        ....चैताली.

Absenteeism…..??

I don’t know….

Where am I heading with this Absenteeism…..??

(Here comes the thought….)

Riding on a golden ray….

Speeding  through a narrow lane….

With an astonishing pain…..

All worlds and spaces …..

Asking for their orbits…

All the souls ….

Searching for lights…..

I close my eyes….

Keep aside all the Whys…

Look inside deep there…

.

.

Thoughts are silent….

And I am absent again….

        ... Chaitali Aher.

दुपार .....

भर दुपारच्या...

टांगलेल्या सावल्या आणि त्या अनुषंगाने येणाऱ्या....

कंटाळ्याच्या प्रतिच्या प्रति....!

रद्दीतही देता येत नाही..

ना संध्याकाळी आलेल्या नवऱ्याला...

चहाबरोबर बिस्किट म्हणून...

आंथराव्या त्या मऊशार थंड बेडवर....

तर कुरकूरतात....रात्रीच्या झोपा...!

किंवा अस्ताव्यस्त... स्वत:शीच मारलेल्या

त्याच त्या रटाळ गप्पा...

असे कित्येक कंटाळ...

अन्‌ आठ्या पडलेले असे कित्येक वैताग...

बनतात मग उगाच कानोकानी झालेलं....

एखादीचं नसलेलं अफेअर..!

किंवा हिची..तीची...भिशी....

तरीही संपता संपत नाही...

दिवसाही नाईट-गाऊन घालून फिरणारी...

रोजच्या रोज करवादत येणारी....

दुपार वेडीपिशी....!!

          ---- चैताली.