अमावस्येच्या अंधाऱ्या रातीची घुसमट..
काल ऐकली मी...
काय नव्हते त्यात...
सळसळ..थरथर..घालमेल..
तडफडीला,फडफडीला आवाज नव्हता त्या...
फक्त होती गहिरी खोली..... गुदमरून अंधारलेली...
मला माहित होतं....असंच असतं...
अशा रातीशी जास्त बोलणं रास्त नसतं...
पण तिलाही वाटत असेल ल्यावंसं..... चांदणं...
दुखत असेल असं..दर पंधरवड्याला...वांझोटं येणं....!!
उगाच फिरत बसते...मग ती अत्रुप्त आत्म्यांबरोबर...
स्मशानात बसून गप्पा मारते.... थडग्यांशी..
वेळ सरत नाही म्हणून...
खापरं गोळा करते फुटक्या मडक्यांची...
रस्ते सुद्धा साथ देत नाहीत तीला...
पडून असतात निपचित...तिमिरांध...!!
धावत सुटते मग ती अथपासून..इतिपर्यंत...
दिसतात मला तिचे अश्रू.... कट्टरकाळे अंधारथेंब...
बरं होईल..सापडली तीला जर एखादी...चंद्रशलाका..
साथीला राहील मग प्रकाश...चिरका...
बधिरलेला का होईना...!!!
---चैताली.
No comments:
Post a Comment