्स्वप्नांच्या वळचणीला....माझा कवितांचा गाव...
पंखमिटला रावा जणू....वेड्या आभाळात...
आहे तिथे...सतरंगी अंबर....नभांचं झुंबर......
चंद्राच्या साथीला .....चांदण्यांची धावपळ.....!!
येशील माझ्या गावात...???
सापडतील तूला.... फूलांवीना फुलपाखरं....
लाजरं-कोवळं....गवत हासरं....!!
शब्दांची रांगोळी....कवितांचं सारवण....
ओल्या मनानं शिंपते....माझ्या गावचं आंगण....
सांभाळ हं...!! बहकशील नशील्या वाटांवर....
वेड्या स्वप्नांच्या राहूट्य़ा.... वळणावळणावर....
येताना जरा घेवून ये....
पिठूर चांदणं.... पहाटतारा...
्स्वप्नांची पखाल.....रानात माझ्या....
दे हलका हेलकावा..... नाजूक दवाला....
शब्द सांडावा तु असा...
अन मी वेचाव्या कविता....
मी वेचाव्या कविता....
[this poem is very close to my heart.....]
----- चैताली.
4 comments:
सुंदर आहे कविता ...
I dont know how you can compose these beautiful words. I'm totally immune to the poems and dont understand it much. But would like to know what logic goes into before you ink.
Sanjay
well.. what to say sanjay....
i dont know how these words come to me.... they never knock my door....
they just blast in.....somewhere deep inside me...
and then i dont have any other option...than pen them down...!!!
"shabdanchi rangoli... kavitancha saarvan.."
"chandrachya sathi la.... chandanyanchi dhaavpal...."
"shabda sadava tu asa... an mi vechavya kavita..."
how the hell on earth can you sense, imagine, n write down such an awesome words indeed ??
such a pity on me, i must declare, that i come to read such a magical lines soooo late....
Post a Comment