येत असत घरा....उभा तो(पाऊस) वळचणीला.....
म्हणाला चल लावूया स्पर्धा.....
आज मि कोसळतो जास्त की तू ?
" चॅक " तोंडानेच काढला आवाज...
काहीच काम नाही का रे तुला?
सारखा माझा माग...
जा बरा गपगुमान....
त्याचं हे नेहंमीचंच आहे बहरल्यावर रुत....
मग माझ्यशिच लपाछपी...
मग माझ्यावरच शिरजोरी...
श्रावणात येतो नुसता उत.....
जा ना..जरा त्या पोरांशी खेळ...
माझीच का छेड?
नवरा रागवेल..लावशील मलाही...
तुझ्यासारखं..गच्चं भिजलं वेड...
घाबरलीस ना,आज जरा जास्तंच भरुन आलोय म्हणून...
सोडणार नाही,ओलं तुझं मन..करीन ओली तनू..
आलोय पुर्ण तयारीनिशी....
मग मीही खोचला पदर,
ओढ्ली त्याची चादर...
म्हटलं जीरवीन खाशी....
आणि लिहिली कविता लख्खं आरशी...मोरपिशी...
माझे शब्दं...त्याची टपटप...
बराच वेळ चालले तांडव....
सैरावैरा झाली रात्रं ..तीला सूचेना पहाट..
असं त्याचं माझं भांडण...
पण गट्टी काही सूटेना...तुटेना...
त्याची ओली चाहुल..मनात मावेना...मनात मावेना...
___चैताली.
3 comments:
chan keles blog banavalas te....
atta tujhya kavita mala kadhihi wachata yetil...
"गच्च भिजलं वेड"..
शब्दांचं असं एकत्र येणं.. हा चमत्कार फक्त तुझ्या आणि तुझ्याच कवितेत होऊ शकतो.
येत असत घरा....उभा तो(पाऊस) वळचणीला.....
म्हणाला चल लावूया स्पर्धा.....
आज मि कोसळतो जास्त की तू ?
........hi pan manala lagun jate....
Post a Comment