घिरट्याही वांझोट्या...बेनाम...!!!!

काही सुचतच नाहीये आज.....
शब्दांच्या पायरी-पायरीवरून निसटत आहेत भाव...
बंदच बरी...उघडली कोयरी..तर उगा सांडायचे कुंकू-बिंकू...
वाहिलेलेच बरे...फोडले नारळ ...तर उगा निघायचे खराब-बिराब...
इथे नैवेद्याच्या ताटालाच मुंग्या लागल्या असतील....
तर बाकीचं काय घेवून बसलात...??
फुलं-हार-तुरे...... पोथ्या-गाथा...
सगळंच वाहून-वाचून झालंय आता....
सम्पलाय सगळा साठा...... उतरतोय ताठा....

समजून-उमजून वाटच वाकडी झाली .....तर..
तर... पांथस्थानं काय करावं?
चालावं कडे-कडेने..... कि मागे सरावं....???
प्रश्न...प्रश्न.....प्रश्नांच्या मुंग्या...मुंग्यांसारखे प्रश्न....
कोण कुठला आगंतुक कृष्ण.....
बासरी वाजवून जातोय....आणि आपण धुंदावतोय...खुळावतोय...
बिकट वाट... सगळंच धुरकट..... आभाळाचीही फरफट....
एक तर गर्द घनराई......मन जणू एकटी-दुकटी बाई...
किती सावरावं....हरवावं.....परत सारवावं...??
घारीसारख्या घालाव्या घिरट्या.... भिर-भिर भिरक्या...
त्या पंखाना नाही गाव....ना ठाव.....
घिरट्याही वांझोट्या...बेनाम...!!!!




-----चैताली.