जर तु तो कान्हा असशील तर ऐक....

जर तु तो कान्हा असशील तर ऐक.....
सतर्कतेच्या परिसीमा ओलांडून.... बघ जरा खोल आत...
रंगलाय तु कशात?
मी तर केव्हाचीच सावळ-सावळ...डोळ्यांतही तुझं काजळ..
मात्र थांब जरा.... मला गृहीत धरून चालू नकोस त्या मीरेसारखं...
मी मुक्त... स्वैर भक्ती.... शब्द्शक्ती...
फसला असेल तो कालिया... त्या गोपिका...
दिली असशील त्यांनातुझि बासर ... प्रेम -दया....पसाभर....
पण माझे आर्त सुर अजुनही रुंजी घालतात तुझ्यात त्यांचं काय?
राधांमधे...मीरांमधे गुंफणार म्हणतोस मला...
मग धागा पक्का घ्यावा लागेल तुला
कारण मी भारी ठरेन त्यांना...निश्चितच!!
वृंदावनात... द्वारकेत त्या रमल्या .... रमल्या त्या गोकुळी...
पण मझ्या भक्तीची जातकुळी... निराळी..
तरंगल्या त्या सगळ्याजणी सुरांवरच...
पण रणांगणावर कोण होते तुझ्या शब्दांमध्ये?....मीच ती गीता..
सुर्यात तर तुचआहेस रे! पण बघ ..असंख्य तेज-गोलकांमध्ये आहेच माझीच छबी ..तेजस्वी
आठव जरा.. यशोदेने बांधलेल्या दोरांमध्ये कोण होतं?
द्रौपदीच्या शब्द-आसूडांमध्ये कोण होतं??
दुष्टांचं निर्दालन.... तुझं सुदर्शन.... गतीतही मीच होते....
राधा...मीरा...गोपिका ....ह्या तर फक्त आराधना...
मी समर्पणाबरोबर येणारी ...साधना..
आणि संन्यासाचंच म्हणशील तर.....
ग्रुहस्थीचंच बोचकं बांधून टाकलंय...
तरंगत असेल बघ ते...तुझ्या बासरीबरोबर...
यमूनेमध्ये!!!!


------ चैताली.

(त्या सावळ्याची माफी मागून....!)