आत्मविभोर....

उभी आहे कधीची....
हाती घेवून नक्षत्रांची राख...
मागतंय तेजपीसांची उड्डाणं..
माझ्या अखत्यारीतलं आकाश....

मागताहेत भररातीला अर्घ्य...
तेजोहीन...लोंबकाळणारे सूर्य...
घालत आहेत येरझारे गलीतगात्र चंद्र...
झीजलेल्या काही चांदण्या...
पाहतात वाट....उल्का बनण्याची...
अन लाटा शोधतात...कही विस्थापित समुद्र...
वसाहतींनी रंगलेले डोंगर...
फिरत आहेत रानोमाळ....
रणरणत्या वाळवंटाला....
साहवेना भरकटलं आभाळ...

काय करू ह्या साऱ्यांचं...
नाही सामावत माझ्यात आता....
सूर्याचं अखंड अग्निहोत्र......
नाही झिरपत चंद्राचं उच्चरवातलं..
चांदणस्तोत्र...

सारंच कसं बेअसर...
"मी"नाही आज माझ्याबरोबर.....
उभी निरीच्छ..अचल....अपलक .......

होऊनी आत्मविभोर....!!



----चैताली.