"गाणारं झाड.....!!!"

तसा खिडकीतला गुलमोहोर नेहमीच बोलतो माझ्याशी.....
पण आज जरा जास्तच जवळिक साधत म्हणाला....
"काय गं.....काय शोधतेस....????"

"काही नाही रे.......तेच नेहमीचं....!!
त्याच्या माझ्यातले काही क्शण......
हे मात्र त्याला सांगू नकोस....."

तो त्याच्या इवल्या-इवल्या पानांनी डेरेदार हासला.....
तरीही मला जरा उदासच भासला......

म्हणाला.....
"तु काय नी मी काय....
गेलेल्या ऋतूतच अडकून पडतो.....
मला माझ्या झडलेल्या पानांचं वैषम्य.....
तर तूला ्गत्क्शणांचं....!!

जरा पुढे होवून बघूयात ना.....
फूलोरा फूलणार ....तूझ्या जीवनात...
अन मीही पूढच्या जन्मी असेल कदाचीत....
गाणारं झाड.....!!!"


----चैताली.

हास्याची का मखलाशी....

का उगा डोळे भरून येती....
हास्याची का मखलाशी....
उन्हावला जीव आता....
उभी सावलीत कशीबशी....!!

कोण गं हा खटाटोप सारा
जगणं दाखवण्याचा....
आंजारून गोंजारून...
पून्हा आभाळ सावरण्याचा....!!

ताटकळत ह्या राही उभ्या...
माझ्या ऐकून कहाण्या...
राती प्रहररेषेला....
सुस्कारती चित्तरचांदण्या....!!

नको मोहोर...नको बहर...
पानगळीच्या साथीला....
घालून ह्या येरझारा....
आज ऋतू सारा खंतावला...!!

कुठे कुठेच रमेना आज....
भ्रमावल्या खूळ्या आशा.....
गमतील कधी मला....
विद्ध पंखांच्या नि:संग भाषा.....!!

का उगा डोळे भरून येती....
हास्याची का मखलाशी....!!!


-----चैताली.

का .................!!!

घोंगावणारे वादळ आसरा शोधते..
का निर्बंध आभाळ कासरा शोधते??

खिडकीच माझी बंद....एकसंध....
का कोन नसलेली चौकट सांधते??

वाऱ्यात तु.....स्तब्ध ताऱ्यात तु..
का वाऱ्यावरले मी श्वास बांधते??

वेड्या गाण्यातले पाणी संथ...नितळ...
का तप्त थेंब तहानला प्राशते??

कस्तुरनयनी हरणांना जीवनाची तहान...
का जीवघेणी परत वहिवाट जोखते??

चाफ्याने करू नये सुगंधी गुर्मी...
का गळणाऱ्या पानांवर रंग हिरवा गोंदिते???

कधी येणार वळवाच्या पावसाला मातीचा मंत्र...
का उगा सुस्साट पाण्यात सूर मारते??

त्या कट्टरकाळ्या फत्तराला शेंदूर फासते...
का तूझ्या नसून असण्यावर मी जगते??



-----चैताली.

अस्सा हा चकवा...... कस्सा गं फसवा....
बाई... मी नाहीच भुलणार!

अस्सं हे जंजाळ......शब्दबंबाळ.....
अं....हं! मी नाहीच गुंतणार!

अश्शी ही रात........कस्सा गं घात......
नाही! मी नाहीच फुलणार!

अस्सा हा पाऊस........ कस्सा गं साहू?
च्चं! मी नाहीच भिजणार.....

अश्शी ही लाट........ कश्शी गं भरती......
....नाहीच सरणार!

अस्सा हा तकवा....... कस्सा गं गारवा.....
चल! नाही मोहरणार!

अस्सा गं बोलका.......... मनकवडा......
आत्ता कुठे जावू....... कश्शी गं लपणार!!!!



------- चैताली.

विचारांची जिवाश्म.....!!!

विचारांचे डोंगर पोखरून..... काही मिळालं नाही.....
कोण तु......कोण मी ......कोण कोणाला बांधील?
छे! अव्यक्ताची भिल्लं पोरं.....जीवाची काहिली..... पाडतात खिंडारं....
त्यातून पडते फक्त माती..... ती ही भुसभूशीत....!
हे विवेचन आहे की विवंचना...... की फक्त मानसिक संरचना.....
हा शोध कुणाचा.....तुझ्यातला माझा...की माझ्यातला तुझा?
खेळ्तोय आपण ब्लाईंड-गेम..... तीन पत्ता......
ही लपाछपी ....... की पाठशिवणी ...... पकडलं गेलो तरी....
राज्यं आपल्यावरंच...!!!
मग आटापिटा जिवाचा..... खटाटोप डाव जिंकण्याचा.....
मांडलेली गृहितकं पण फसतात.... मग दोन थेंब आसवं.....
बाकी सारं नगण्य......!!!
ही भुपाळी आहे की भैरवी...
सुरुवात आहे की...... न पेरताच........ रुजवात....
हा माझा हस्तक्षेप..... की तुझा वरदहस्त....?
धडपड...... चाचपड...... मिळते फक्त अधमर......!!
काही वर्षांनी सापडतील ......
तुझ्या-माझ्या विचारांची..... गुंतलेली जिवाश्म...... अजस्त्र!!!!
हे काय आहे अशारीर...... सदोदित......
डोकं जातंय भंजाळून ......
आणि मग परत शोधच होतोय सारखा..... अधोरेखित.....!!!!!


------ चैताली.

तोपर्यंत मी आलेच.....!!!

मला नेहमीच असं वाटतं....
माझ्या भोवतालचा अंधार....तूझ्या पायरवाने दूर सारशील....
तूझे सापेक्ष आक्षेप....माझ्यात उतरतील न उतरतील....
पण तूझं आरसपानी मन माझ्या जळावर डचमळत राहील.....
नुकतेच व्यालेले माझे शब्द....तूला भाबडलळा लावतील...
उन्हाचा चटका बसल्यागत तु हात असोशीने मागे घेशील...
पण तूला पुन्हा लगडतील.... माझी प्रकाशवलयं....!!
सारखं हटकू नकोस माझ्या पापण्यांच्या विभ्रमाला...
नाहीतर माझे हासू....उंबराची फूलं बनून तूझ्या स्वप्नी येतील....

माझ्या ओठांच्या (इमानी) कमानी...भुवयांची महिरप...
पापण्यांचे तोरण...विखरून ठेव....तूझ्या तप्त हस्तरेषांवर....
विघटन होणारा अंधार पुन:र्जिवित होण्याच्या आत....
सावल्यांवर लक्ष केंद्रित कर....
अन कवडश्यांवर नाचणारे रज:कण....पापण्यांवर गोळा कर.....
त्यांची सोनेरी आभा (आभास) कल्पोकल्पित कपोलांवर पखरत रहा....
अन हो मोकळा एकदाचा....
प्रकाशाच्या सावलीच्या ऋणातून....
तोपर्यंत मी आलेच.....
माझे झपूर्झा घालणारे....
अश्रू.....निचरून.....!!


-----चैताली.

आमचे ्गीत ऐका.....

http://www.orkut.co.in/Main#Community.aspx?cmm=54588914

[please copy-pest this link in your explorer's address bar.]
आमचे ्गीत ऐका......" कवितांचा गाव" ह्या कम्म्युनिटीचे गीत......

अभिवाचन आणि काव्यलेखन: चैताली आहेर.
गीतलेखन: स्वामीजी,अनुराधा म्हापणकर,प्राजक्ता खाडीलकर,चैताली आहेर,अनिल भारतीयन आणि Dr.राहूल देशपांडे.
संगीत: रोहित नागभीडे.
संगीत संयोजन/तालवाद्ये: आमोद कुलकर्णी.
बासरी : संदीप कुलकर्णी. व्ह्याब्रोफ़ोन आणि कीबोर्ड : निखिल महामुनी
कलाकार : अनुराधा कुबेर, बाळासाहेब शिंदे, चैताली आहेर.
आभारी आहे.

एकटी मी....एकटी मी.....

एकट्या रातीनं...
चंद्राच्या साथीनं.....
चालत मी राहते...
माझी एकलीच वाट....
सांगते वाऱ्याला...
नभीच्या ताऱ्याला...
दे ना रे.....साथ....
एकटी मी...एकटी मी....॥१॥


इतक्या घाईनं...
धूक्याच्या साथीनं...
वेगळी मी वाहते....
हि असली आडवाट....
सांगते वाऱ्याला....
नभीच्या ताऱ्याला....
दे ना रे......साथ....
एकटी मी..... एकटी मी....॥२॥

कोवळ्या गाभ्यानं....
रानाच्या साथीनं...
घुमत मी राहते....
अवघड अस्सा घाट....
सांगते वाऱ्याला....
नभीच्या ताऱ्याला...
दे ना रे ......साथ....
एकटी मी....एकटी मी.....॥३॥



-----चैताली.

अमावस्येच्या अंधाऱ्या रातीची घुसमट..

अमावस्येच्या अंधाऱ्या रातीची घुसमट..
काल ऐकली मी...
काय नव्हते त्यात...
सळसळ..थरथर..घालमेल..
तडफडीला,फडफडीला आवाज नव्हता त्या...
फक्त होती गहिरी खोली..... गुदमरून अंधारलेली...
मला माहित होतं....असंच असतं...
अशा रातीशी जास्त बोलणं रास्त नसतं...
पण तिलाही वाटत असेल ल्यावंसं..... चांदणं...
दुखत असेल असं..दर पंधरवड्याला...वांझोटं येणं....!!
उगाच फिरत बसते...मग ती अत्रुप्त आत्म्यांबरोबर...
स्मशानात बसून गप्पा मारते.... थडग्यांशी..
वेळ सरत नाही म्हणून...
खापरं गोळा करते फुटक्या मडक्यांची...
रस्ते सुद्धा साथ देत नाहीत तीला...
पडून असतात निपचित...तिमिरांध...!!
धावत सुटते मग ती अथपासून..इतिपर्यंत...
दिसतात मला तिचे अश्रू.... कट्टरकाळे अंधारथेंब...
बरं होईल..सापडली तीला जर एखादी...चंद्रशलाका..
साथीला राहील मग प्रकाश...चिरका...
बधिरलेला का होईना...!!!



---चैताली.

अंधार-गुहा...........

अंधारवाटा जास्त पाजळू नये मशालींनी....
मग प्रकाशाच्या सावल्या भय दाखवतात े...
मरणाचे विषाणू पाळू नये....जगणाऱ्यांनी.....
मग आतले आवाज....वारतात......
शब्दांची प्रमेय मांडू नये भाषांनी.....
उगा मग संवेदना हरवतात.....
तिमिर-अस्त्र.... शुभ्र वस्त्र....
जपून ठेवावीत.....आत्मग्लानीपासून....
नाहीतर लपलेल्या अंधार-गुहा मनात विहारतात....


छिन्न-विछिन्न प्रश्न विचारू नये.....गरूडपंखांनी.....
उगाच मग आभाळाच्या पोकळ्या.....
चोची वासतात...........!!!


----चैताली.

बोल ना..बोल ना...!!!

व्याकूळले मन..
झाकोळले नैन..
बाभूळले चैन..
बोल ना....


वादळले घन..
वेल्हाळले क्षण..
धुंदावले..."पण’..
बोल ना....


खंतावले रान..
पिसाटले भान..
विरहले प्राण..
बोल ना....


आसावले ओठ..
प्यासावले घोट..
थरारते ज्योत..
बोल ना....

बोल ना..बोल ना...!!!

---चैताली.

...संवादिता...!

काय रे!!! ओळखलंस का???
तोल गेला आज विखुरली....
तीच रे मी धुंदवेडी......इच्छिता.....!


अशी काय हसतेस? वेगळीच दिसतेस..!
सुर हरवले....आज बावरी......
तीच रे मी भावगहिरी...खळाळिता....!


काय होतीस? कशी रया गेली!
वाया जाणं चांगलं रे...आज फक्त साचली...
तीच रे मी मानिनी......शब्दगर्विता....!


लिहितेस की नाही....दुसरं काय करशील??
स्पष्टीकरण देवू? हं... संदर्भच नाही....
तीच रे मी भाषामाधुरी..... नवनीता....!

अगं असा धीर सोडू नकोस..... चळू नकोस!
बरीच पुटं चढली..... आज झाकोळली...
तीच रे मी तेजस्विनी...संवादिता...!

नाही...नाही...अशी गळू नकोस...स्वत:पासून पळू नकोस..!!
गुंतलेल्या शब्दांत रुतली....रक्ताळली...
तीच रे मी हृदयभेदिनी....नभमल्लिका....!


बहुतेक....बहुतेक.... तीच मी ती.....



-----चैताली.

तूझ्या चौकबंद देवळीत...

तु रहा बसून तूझ्या चौकबंद देवळीत...
तूझ्याच दुनियेची तूला दिवाभीत...
दिवा लावावा आम्हीच...द्यावा उसना प्रकाश...
घातलेल्या सादेला....देशील प्रतीसाद....??
कुठवर पाहावी तूझ्या जागण्याची वाट...
दिवसाच्या कपाळी आठ्या..... प्रश्नांकीत रात.....!!


दिवे लावून बसले सारे....सारे मखर सजले....
धुंदावले सारे..... मी नाही फसले....
पाठ करून तूझ्याकडे..... एकटीच मी उभी...
आहेच मी जागी ....जरी गुंगले सारे.....!!


अशी जाणार नाही....डोई प्रश्नांचे बोचके...
खोलता गाठ...आरोप काही....अन सवाल रडके....
निखाऱ्यागत मन....उष्माळ वाफ....
काळजाला काजळी.... मी जळते चरचर.....
किती केले रिते तरी...भरले तिमिर-चषक....


नेहमीचीच सवाली.....मी तरी कोण....
अस्सा चेतला जीव.... मागतो....
चंदनसहाण......!!!




----- चैताली.