स्वप्नांची परीक्रमा.....

सांभाळते आता मीच माझं स्वप्नं....
देणार नाही तूला.....चुकूनही उसनं....
जमतील तसे फटकारे मारीन ब्रशचे.....
मागणार नाही तूझ्याकडे आभाळ रंगाचे.....!!
माझी स्वप्नं अलगद पापण्यांवर ठेवेन माझ्या....
मागीतली तरी तु ......देणार नाही तूला....

तशी आधीपसूनच जपते .....फूलपाखरं स्वनांची....
फूलपाखरंच ती रे......एकजात हळवी....!!!
पायवाट होती फूलांची......काळजात छळवी....
स्वप्नांचे वेचे घातले ओच्यात माझ्या.....
दिली गर्भरेशमी नक्काशी....तूच ना रे पदराला....

बघून येते माझी मीच आधीसारखी...
नाहीतरी एकटीच होते....राहीन एकटी...
येवू नकोस... आता तिथेच तु थांब.....अस्साच रहा उभा....
मी करून येते स्वप्नांची परीक्रमा.....
फूलांसारखी स्वप्ने येतात का रे आभाळाला...??

कारण.....
कोणाच्यातरी स्वप्नांनी आज...
केली म्हणे.....आत्महत्या...!!!



-----चैताली.

आभाळ माझं परागंदा......!!!

माहित नाही.....
सगळ्यांच्या बाबतीत असं घडतं कि नाही...
कि माझ्यातच दडलीये अशी गर्द वनराई.....
सळसळ ,थरथर,घालमेल,तडफड.....
अन्‌ जीवाची न साहणारी परवड....
काधी-कधी तर ह्या ओढाळ मनाची दहशत...
स्वप्नांनाही बंदी घालते स्वप्नात येण्याची...
मग स्वत:वरच निलाजरी .....तोहमत...!!!

लक्ष द्यायचं नाही ठरवलं तरी कुचाळक्या करतंच मन...
ठोक्यावर ठोके... घणघण....
ना कोणाची साथ.....ना सावरणारा हात.....
फक्त मी अन्‌ माझ्या अस्वस्थ विचारांची वरात.....!!!
खुळावून जायला होतं पण रडायला होत नाही....
पसारा उधळलेल्या आभाळाचा......कासरा सापडत नाही....
माझ्या मनाचा वारू आटोक्यात येत नाही....

अस्वस्थता अशी उतू जात असता.....
मन होतं रानभरी.....जीवही घाबरा.....
वाट चुकतात चांदण्या माझ्या......
आभाळ माझं परागंदा......!!!



------चैताली.

शब्द मौनानं पाळला.........

तुझ्या भेटीची खुमारी
अशी चढली चढली
जसा मोगरा फुलला
भर उन्हात दुपारी

अलगद वर आली
होती दडली दडली
मनी सागर मातला
फक्त मोतीच पदरी

आज परत बावळी
वाट पाहीली पाहीली
अशी घालतोस कसा
तु साद वेळी अवेळी

घडेल काहीच्या बाही
म्हणताना नाही नाही
शब्द मौनानं पाळला
बोलू नको कुठे काही

मिलनाने तुझ माझ्या
फुटे पालवी पालवी
रंग हिरवा आभाळा
कळी फुले सतरंगी

येशील का परतूनी
अशी झाले ओली ओली
कळा लागल्या जीवाला
रात सारी अंधारली


---- चैताली.

असा जीव पाखडावा....

असा जीव पाखडावा....लागावा विचार- खडा....
काचेच्या स्वप्नांना जावा बिलोरी तडा....
अंधाररानाला.....फितूर मशालवाटा....
नको ते झुरणे...नको ते उरणे....
नकोच ती झांज...नको पदन्यास....
नभांची कुशी...आभाळाशी नातं...
मोहाच्या घराला....भगवे दार.....
सळसळ पिंपळाला ....वंचनेचा पार....
दळणाऱ्या जात्याला....उगा भरडभास....
सैलावल्या वर्तुळाला...मुक्तीचा ध्यास....
अन्‌ अश्रांत पिंडाला नुसते... भासाचे काक.....!!
हवा गं कशाला उष्टावल्या रातीला.....पहाटेचा घास....!!
आहेच ना भुतकाळाच्या राशीला....सांप्रत ग्रह.....
दे जाणिवा.....संवेदना....
नको आत्मभान......
नको रे ते आत्मभान......!!!



----चैताली.

जाऊ दे ना रे....!!

"थांब नं जराशी.....बोलशील माझ्याशी...!!!"

उशीर झालाय...चंद्र डोक्यावर आलाय....
चांदण्यांची लाडिक शपथ घालशील....
हे माहित आहे मला....
जाते रे......!!

जाउ नकोस गं अशी एकदम.....!!!
मग चांदण्यांचाही चटका लागतो मला....
तूझ्या नाजुक-साजुक पावलांबरोबर....ती शुक्राची चांदणी डोलतेय बघ...
तिच्यासाठी तर थांब.....!!

असं अडवू नकोस.....वाट अडखळते माझी...
जाऊ दे ना रे....!!

जातेस.....पण एक सांगू......
तु नसताना जगणं कुरबूर करतं उगाचंच....
त्रास देतात जीव काचले भास....
सहन होत नाही.....
चांदण्याचे हसे...नक्षत्रांचे ठसे...

अंगावर येतो बघ ना....
ऋतूंचं आडमुठेपणा....
फूलांचा प्रासंगिक करार.....
अन्‌ झाडांचा हिरवा बाणा......!!!

आता तर थांबशील......???

-----चैताली.

घोर निळा तु......तुझ्यात रंगू दे...!!!!

कळतंय मला....
हे गुंतणं चांगलं नाही....
हे झुरणं जीव घेवून राहील....
तु एक सागर....... संन्यस्त....
मी एक भिज-बिंदू..... अव्यक्त....
ठरवलंच आहे आता वाहायचं.....निर्धास्त....
विरायचं तुझ्याच आभासात....
करू किती जपवणूक......अश्रूंची मिरवणूक....
तुच सारं समजून घे....
मजसि सामावून घे....
घोर निळा तु......तुझ्यात रंगू दे...!!!!

आभाळभरून हळव्या सरी......

आभाळभरून हळव्या सरी...
कशी जाऊ सख्या सांग मी घरी..



वाटेतले पक्षी गजबज झाडा...
रंग हिरवा आला साजूक पंखाना...
रेंगाळू लागल्या तीन्ही सांजा..
रात साजे चांद डोक्यावरी...
आभाळभरून हळव्या सरी.....
कशी जाऊ सख्या सांग मी घरी..

रंग फुलपाखरी मनाला तुझ-माझ्या...
पावसाचं वेड.. अश्श्या हिरव्याकंच लाटा...
मोहोरून गेल्या राती साठवून थेंबा...
झाल्या वाटा आज रानभरी....
आभाळभरून हळव्या सरी...
कशी जाऊ सख्या सांग मी घरी..

मनातले मी सारे जाणते तुझ्या...
न्याहाळू नको असा भिजल्या अंगा...
रंगते मी अशी तुझ्या रंगा...
लाज वाटे साज तुझा ओठी ...
आभाळभरून हळव्या सरी.....
कशी जाऊ सख्या सांग मी घरी..

-----चैताली.