डोरिस लेसिंग ही २००७ सालच्या नोबेल प्राईजची विजेती कवयित्री.
ह्या कवयित्रीने दोन कविता तेच शब्द वापरून (फक्त क्रम बदलला शब्दांचा) लिहिल्या आहेत... त्यावेळी मी त्या दोन कवितांचा भावानुवाद केला होता.... बघा आवडतात की नाही...??
आणि हो मला अगदी खर्रया-खुर्ऱ्या प्रतिक्रिया द्या...नुसते वाह..छान नको...
हा एक प्रयत्न आहे स्वैर अनुवादाचा...
2.Cold low in the sky,
Dual language dwarf shrubs, grasses,
We smoke in the fire in a farming died.
Your memory endless vitality vitality, sorrow grief.
You shuttle in a crowded room,
A stranger, too familiar,
Body to just half, and you have to leave.
No loss of time, but the sound of the group
Weaving and cunning traps, trees.
， Oh, suddenly the flash cordial ghosts,
， You Yinghui the time in my sober,
Bushy touch with the absent-minded voice.
I sleep through the use of the hands and you know the tongue,
When he woke up found the dark so strong,
Infiltrated leaves bitter.
Dual language dwarf shrubs, grasses,
We smoke in the fire in a farming died.
Your memory endless vitality vitality, sorrow grief.
You shuttle in a crowded room,
A stranger, too familiar,
Body to just half, and you have to leave.
No loss of time, but the sound of the group
Weaving and cunning traps, trees.
， Oh, suddenly the flash cordial ghosts,
， You Yinghui the time in my sober,
Bushy touch with the absent-minded voice.
I sleep through the use of the hands and you know the tongue,
When he woke up found the dark so strong,
Infiltrated leaves bitter.
ह्य कवितेत शब्द तेच आहेत पहिल्या कवितेतले.. फक्त क्रम वेगळा आहे शब्दांचा...
आणि अर्थच बदलतो साऱ्या कवितेचा...मी थरारून गेले अक्षरश: हे लिहिताना...
"खोल थंडाळल्या आकाशाखाली...."
हि गवतझुडूपं...दुसऱ्या जगाची भाषा बोलत आहेत...
बघितलं असेल त्यांनी...
आपलं मरताना धुमसणं...किंवा धुमसून मरणं.....!!!
ह्या कल्लोळ-वस्तीतलं तुझं जाणं-येणं...
त्या चिरपरिचीत.... त्रयस्थासारखं....
विरहशृंखला घेवून येतात....जिवनासक्त....!!!
जावंच लागेल तुला ...माझ्यात अर्धवट घुटमळणाऱ्या राजसा...
मुळीच वेळ दवडू नकोस आता...
ह्या कुटध्वनी रचणाऱ्या वेळूच्या बनात...!!!
माझ्या मनगाभाऱ्यातली उबदार भासणारी भुतावळ...
तुझ्या आणि माझ्या विरू पाहाणाऱ्या आवाजाला
अजुनच फिक्कुटसा आभास देतात...पुसट करून मला.....!!!
मी अजुनही तुझ्या ऒजळीत स्व्पप्नाळते....
तरी तुला माहीत असणारी ती लपलपणारी रात्रजीभ...
अंधारपानांची चळत मांडते.... चढती...
उतरण नसलेली...!!!
----चैताली.
