फिरती

टळटळत्या उन्हात...
हेल्मेट घालून निघाल्यावर...
मनात येतोच विचार..
ह्या रसरसत्या रस्त्यांनी
स्वत:ला गाठ मारली...
आणि पूलांनी उलटे झोके घेतले..
तर आपण कुठे जायचं...
सरसरून..फरफरून..
शहारते ह्या विचारांनी ...

अश्या बाधक विचारांचे..
सूर्य भाळी माळून..
आणि शहांऱ्यांचं शहर
शरीरभर घेऊन...
मी फिरतेच आहे अजून...!


      .....चैताली.

श्वास...

कसाबसा घेतलेला...
नाका-तोंडातला श्वास...
गळ्यावाटे,फुफ्फूसाद्वारे होता होता...
अंगभर रुजावा तसा...
कधी-कधी...
एखादा  भिनका विचार...
उमडतो हुंदका बनून पापण्यांवर...

अन गदगदून फुटतो अंगभर...!

          ---चैताली.

झाडं कोण असतात..??

झाडं कोण असतात..??
ती तिथेच उभी का असतात..
कोणाचं कोणीच नसल्यासारखी..!

ती इथली नसतातंच मूळी..
वाहत आलेली असतात पृथ्वी-औघात..

आपण जात-येत असत्तो फक्त..
त्यांच्या अस्तित्वाच्या परिघांमधून..
(ज्याला आपण रस्ता म्हणतो)
आपणच ऋतूंचा करार करतो त्यांच्याशी..
ती आपल्यातल्या बोन्सायला हासत देखिल नाहीत...

फक्त माना डोलावतात...
आणि आकाशाशी बोलत राहतात...!

      ....चैताली.