पायांना फुटलेल्या वाटा...
कुठेच नेत नाहीत...
उलट धमन्यांमध्ये शिरतात...
अन प्रसवतात... बधिरलेले मेंदू...
ज्यांवर उगवतात..
पंख फुटलेले डोळे...
असे पंख फुटलेले डोळे ... मग...
झेपावतात..दूर...पल्याडच्या क्षितिजांपार..
भरून आणतात तिथल्या आकाशांनी..
मंतरलेल्या भरत्या...
आणि घेवून येतात...
न लागणारं वेड...!
जे फक्त डाचत राहातं...
लागत कधीच नाही...
ते मूरेपर्यंत तरी...
वागवाव्याच लागतात...
शहाण्यासूरत्या पृथ्व्या...
अन चंद्र कोरणारे आकाश....!
....चैताली.
