पुन्हा एकदा हटकले मी....
दाराशी ओठंगून उभ्या स्वप्नाला...
जायला सांगितले त्याला...चमकत्या चांदण्यांचे दाखले देत...
आधीच आभाळाशी असलेलं नातं...सांभाळणं जड जातंय...
त्यात स्वप्नांची भर...!!
क्षितिजापार उघडणारी खिडकी..हल्ली उघडत नाही मी फारशी...
हळूच स्वप्न उतरतात त्यातून... मोरपिशी...
आभाळाची निळाई मग झिरपत रहाते मग...ढगा-ढगांनी...!!
पण खरं तर....विसरणं शक्यच नाही होत...
बेधूंद धुक्यामागचं वास्तव...
लख्खआरशी.....!!!
----चैताली
