कफल्लक......!!!

काय झालंय कळत नाही.....
मी कोणाशीच आजकाल बोलत नाही.....
कितीही हाका दिल्या तरी.....
मी आत कोणाला शिरू देत नाही....
पोकळ शब्दांचे जत्थे घेवून निघते बर्‍याचदा........
सार्‍यांना वाटतं बोलली... हासली.....
अन् मी मात्र आतून तेवढीच अबोल.....
काय झालंय .....
खरंच कळत नाही......
कवितेचीही धुंदी चढत नाही.....
शब्द मात्र केव्हाच उतरंडीला लागलेत.....बेमतलब....
अन् मी त्यांच्यामागे.....
दिवसेंदिवस कफल्लक......!!!


----चैताली.

आसूंच्या पल्याड.... देखणं हासणं...

आखल्या रेषेत...... रेखलं चालणं....
आसूंच्या पल्याड.... देखणं हासणं...

इवलं आभाळ.... आढ्याला टांगणं....
कधीचं जगते.... चौकटी जगणं...
घेताना भरारी.... काचली काकणं....
आसूंच्या पल्याड.... देखणं हासणं..... ||१||


पिंपळ पानाचं..... जाळीला जपणं....
आयुष्य रेषांच्या.... जाळ्यात सुकणं.....
सांभाळ साजणे..... रान हे उसनं.....
आसूंच्या पल्याड.... देखणं हासणं......||२||


चांदणं विरता..... उन्हाचं गोंदणं.....
जून्याच आभाळी.... चंद्राचं झुरणं....
सांभाळ साजणे.... पंखांचं रुसणं.....
आसूंच्या पल्याड..... देखणं हासणं.....||३||


-------- चैताली.

TELL ME.........!!!

can you see .......
my entangled dreams...
breezing through the branches of words.....
many a times....
i tried to slip my fingers through them.....
n I found.....
my enlightened soul.....

can you see.....
my vanishing wings....
flying through the pieces of sky.....
sometimes....
i tried to touch stars.....
n I found....
my fuming feathers.....

tell me....
whats true????
my enlightened soul......or......
my fuming feathers......



or never ending skies.......????



----- chaitali.

राती लपविल्या मी............

नशिल्या नजरेने, खळ्यात हसतांना
बोलले मौनातुन, डोळ्यात असतांना

मिलनाच्या रातीत, दिठीत झुलतांना
शब्द मंतरलेले, बोलत असतांना

लख्ख चांदण्यांतुन, प्रकाश वेचतांना
चंद्र विझवले मी, नशेत असतांना

गंधीत झाले श्वास, मोगरा फुलतांना
झाली पहाट ऐसी, धुंदीत असतांना

ओठांच्या मिठीतुन, आल्हाद सुटतांना
राती लपविल्या मी, दोघे बहकतांना


---चैताली.

तरीही....

पून्हा तेच.....विरक्तीचं सुक्त गात.....
माझ्यातली मी मिटून जाते...
आणि माझ्या डोळ्यांतलं रितेपण..
अनोळखी माणसानं पण जाणावं...
इतपत भरून येतं.....

मग परत एकदा मी तूला साद घालते...
तूझ्या कूशीची आस धरते...
ही दोघांमधली अभेद्य तटबंदी ओलांडणं सोपं नाही....
बरं आहे ना....
काही झरोके आहेत....कवितांचे...शब्दांचे....
ज्यातनं एकमेकांना डोकावून बघू शकतो आपण.....
सतर्कतेच्या परिसीमा जीथे संपतात....
तिथेच तर आपलं नातं सुरू होतं..

फक्त एक लक्षात ठेव.....
सादेला प्रत्यूत्तर दिलं नाहीस तर.....
कदाचित मी मिटून जाईन....
पुन्हा कधीही उभी राहू शकणार नाही...
इतकी कोलमडून जाईन....

तरीही....
तरीही खोल आत माझ्यात तूला धुगधूगी जाणवेल....
ती सवय मोडणारंच नाही अशी.....
माणसांवर विश्वास टाकण्याची....!!




-----चैताली.

अव्यक्ता......मी अभिसारिका....

अव्यक्ता......मी अभिसारिका....
अवगुंठित........ शर्मिषठा......
निरंतन......चिरंतन......
बरसणारच तूझ्यावर...... नि:संशय.......
येईन नि:संकेत.....
कळणारच नाही तूला........
कसा वाहून गेलास ते......माझ्या झंझावातात....
बघ......मी एक वन्हि...एक वणवा.....
जो तूच गुणगूणावा....!!
शिल्लक माझ्यातली तु जमा करावी......
इतकी आर्त मग मी.... समा बांधावी.....
माझ्यातली "मी" तु सामावून घ्यावी......
बस्स....सामावून घ्यावी........!!!


------चैताली.