नको लाऊन घेऊस...

नको लाऊन घेऊस...
दु:खं माझी जिव्हारी....
घेऊन फिरशील डोळ्यांत...
गच्च स्वप्नंलव्हाळी...

माझ्या अश्रूंना...
देवू नकोस थारा...
घेऊन फिरशील साथीला...
मग कोण रौद्र वारा...

माझ्या पापण्यांना...
देशी खांद्यावरी विसावा...
घेऊन फिरशील हृद्याशी...
.
.
मग अवकाश सारा....!

....चैताली.

"लख्ख-लख्ख"

आता खरं तर मीही...
जायला हवं सारं सोडून...
अज्ञात देशांच्या हाकांना "ओ" देऊन...

जिथे असतात झंकारणारी माणसं...
मिट्ट अंधारातही मिण-मिण....
हसू जपणारी छानसं....
चंपक प्रश्नांचे पूल बनवून....
त्यावर बिनदिक्कत झूलतात...
आणि उत्तरांची फूलं लेऊन...
मंद-मंद अत्तरतात....

रात्रीच्या बातांच्या गाथा...
भल्या पहाटे नदीत बुडवतात...
अन रोज नव्या सूर्याने.....
नखशिखांत तेजाळतात...

दुसऱ्यांच्या दु:खाने....
मणका-मणका शहारतात...
तरीही "आपल्यासारख्यां"कडे बघून...
ती लख्ख-लख्ख हसतात....!

....चैताली.