क्रमप्राप्तच होतं सारं...
ठार मेलेले आश्वास....
आणि अर्धमेले श्वास..
वाहत होते स्वप्नांची कलेवरं.....
असह्य झालेली....
कानांचे पडदे फाडणारी शांतता...
त्याचवेळी अश्रूंनी घेतलेली संथा...
मनाच्या शैथिल्यावर मात करणारे...
उरलेल्या निर्माल्याचे शल्य..
उदासिन पायरव आणि नयन अनिमिष...
उद्धृत क्षण आणि अर्धवट अभिलेख...
आता साथ देणार ...अंतापर्यंत...!!
बोठट शस्त्रानेही भेदरलेली [भेदलेली??]कातडी....
अन पिळवटून तुटलेली आतडी....
संथ लाटांखाली...पुन्हा...[का?]
शिष्ठ,क्लिष्ट मंथन...
अंतहिन वागवावे लागणारे...
हलाहलाचे लांच्छन....
अन मर्त्यालाही...
जगण्याचे बंधन!!....
---चैताली.
