बोलण्यापरी....
दिशांचे कल्लोळ...
अंगी लेऊन...
रात्र-रात्र विस्कटते...
अस्वस्थतेची लय...
अंगी भिनवून...
ऐल-पैल कसमसते...
जन्मजपल्या संवेदना...
खोल रुजवून...
शब्द-शब्द विरते...
जगण्याच्या गर्ता....
पापण्यांत माळून..
झंबळ-झंबळ झिंगते...
बोलण्यापरी...
.
.
डोळे मिटून...
आभाळाची फूलपाखरं...
रंध्र-रंध्र..
मी झेलते ..!
....चैताली.
दिशांचे कल्लोळ...
अंगी लेऊन...
रात्र-रात्र विस्कटते...
अस्वस्थतेची लय...
अंगी भिनवून...
ऐल-पैल कसमसते...
जन्मजपल्या संवेदना...
खोल रुजवून...
शब्द-शब्द विरते...
जगण्याच्या गर्ता....
पापण्यांत माळून..
झंबळ-झंबळ झिंगते...
बोलण्यापरी...
.
.
डोळे मिटून...
आभाळाची फूलपाखरं...
रंध्र-रंध्र..
मी झेलते ..!
....चैताली.
4 comments:
सुंदर कविता.. शब्दांच्या अचूक निवडीवरून भाषेवर असलेली पकड लक्षात येते.
जगण्याच्या गर्ता....
पापण्यांत माळून..
झंबळ-झंबळ झिंगते...
...
abhar Sanket... :)
चैताली ताई, खो.. लगेच उठून पळायला लागू नकोस.. ;)
हे बघ: http://karadyaachhata.blogspot.in/2012/07/blog-post.html
http://samvedg.blogspot.in/2012/06/blog-post.html
:)
Post a Comment